Γεννήθηκε το 1887 στο χωριό Κηρ - Μπαγή του Νομού Σεβάστειας του Πόντου. Ήταν απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Εργάστηκε ως δάσκαλος σε διάφορα Ελληνικά σχολεία του Πόντου. Εξορίστηκε από τους Τούρκους σε διάφορες περιοχές όπου εργάστηκε σε χειρονακτικές εργασίες κάτω από αντίξοες συνθήκες. Το 1922 αφέθη ελεύθερος υπό τον όρο να φύγει από την Τουρκία. Κατόπιν πολλών περιπετειών ήλθε στην Κωνσταντινούπολη από όπου μετά από 2 χρόνια μαζί με πολλούς Έλληνες ήλθε στην Ελλάδα όπου πληροφορήθηκε ότι η γυναίκα του είχε έλθει και αυτή νωρίτερα στην Ελλάδα και ευρίσκετο στην Κέρκυρα και με την οποία συναντήθηκε στην Βυρώνεια και εγκαταστάθηκαν στη Νιγρίτα όπου διορίστηκε ως Διευθυντής του ιδρυθέντος ημιγυμνασίου. Το 1929 εγκαταστάθηκε στα Σέρρας και δίδαξε στο τριτάξιο Παρθεναγωγείο και εν συνεχεία μέχρι την Βουλγαρική κατοχή στο Α' Γυμνάσιο θηλέων από όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Η προσφορά του στην κοινωνία των Σερρών ήταν μεγάλη. Διετέλεσε Πρόεδρος του Εθνικοθρησκευτικού Συλλόγου Σερρών «Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ» όπου επέδειξε μεγάλη δραστηριότητα. Ασχολήθηκε για πολλά χρόνια με την διδασκαλία κατηχητικών μαθημάτων. Πρωτοστάτησε στην Ίδρυση Συλλόγου Ποντίων και Καυκασίων Νομού Σερρών «οι Κομνηνοί» και αργότερα στην ίδρυση και λειτουργία του Συλλόγου Ποντίων Σερρών «ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΛΕΣΧΗ» ο οποίος λειτουργεί έως σήμερα. Κατά την Βουλγαρική κατοχή δημιούργησε κρυφές ομάδες συντηρήσεως και διανομής χρημάτων και τροφίμων σε δεινοπαθούσες οικογένειες. Πρωτοστάτησε στην Ίδρυση Γυμνασίου θηλέων καθώς και στην ανέγερση του νέου Μητροπολιτικού Ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Επίσης εργάσθηκε και για την πραγματοποίηση πολλών κοινωφελών και εκκλησιαστικών έργων. Η μεγαλύτερη όμως προσφορά του ήταν η απόφασή του να ανεγερθεί στην περιοχή Καλκάνι που κατοικούνταν από πρόσφυγες Ιερός Ναός αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου για την οποία και ανάλωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ο μεγαλοπρεπής αυτός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναγούδα) κατόπιν πολλών περιπετειών ανεγέρθη στο Καλκάνι στη συμβολή των οδών Θεσσαλονίκης - Κομνηνών και Κοσμά Αλεξανδρίδη σε οικόπεδο της ιδιοκτησίας της Συντεχνίας Χασάπηδων - Κρεοπωλών, το οποίο εδώρισαν για την ανέγερση του Ναού. Σε όλες τις προσπάθειές του είχε συμπαραστάτη τη σύζυγό του Σοφία. Το 1960 μετακόμισε οικογενειακώς στην Αθήνα όπου και συνέγραψε βιβλίο με τίτλο «Συμβολή εις την Γενικήν Ιστορία του Πόντου» το οποίο βραβεύτηκε με έπαινο από την Ακαδημία Αθηνών. Πέθανε τον Αύγουστο του 1979. Το Εκκλησιατικό Συμβούλιο της Εκκλησίας Κοιμήσεως της Θεοτόκου και το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Σερρών αναγνωρίζοντας την μέγιστη Κοινωνική και Εκκλησιαστική προσφορά του μπροστά στον αύλιο χώρο της εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναγούδα) σε διαμορφωμένο χώρο τοποθέτησε την προτομή του.