Γεννήθηκε στα Σέρρας το 1895 και πέθανε στους Φούρνους της Ικαρίας στις 9 Μαϊου 1947. Ήταν απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων και συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912-1913 με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού. Αργότερα πολέμησε στη Μικρά Ασία. Το 1922 ενώ είχε φτάσει στο βαθμό του Ταγματάρχη, συμμετείχε στην Επαναστατική Επιτροπή του Πλαστήρα. Το 1926 όντας Συνταγματάρχης καταδικάστηκε σε θάνατο γιατί ήταν από τους Πρωτεργάτες του κινήματος Τζαβέλα - Μπακιρτζή αλλά δεν εκτελέστηκε. Το 1928 επανήλθε στο στράτευμα και το 1935 Συνταγματάρχης πλέον πήρε μέρος σε νέο αποτυχημένο πραξικόπημα. Συνελήφθη και καταδικάστηκε για δεύτερη φορά σε θάνατο, αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε απόταξη από το στράτευμα και εξορία στον Άγιο Ευστράτιο. Το 1937 η κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά τον άφησε ελεύθερο υπότον όρο να φύγει στο εξωτερικό και έφυγε στη Ρουμανία. Με την κήρυξη του Ελληνοιταλικού πολέμου επέστρεψε στην Ελλάδα και ζήτησε να λάβει μέρος στον πολέμο με τον βαθμό του απλού στρατιώτη, κάτι που δεν έγινε δεκτό από την κυβέρνηση Μεταξά. Έκτοτε εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΕΚΚΑ, αργότερα προχώρησε στην οργάνωση ΑΑΑ (Αγών-Ανόρθωση-Ανεξαρτησία) και από εκεί στις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και ήταν διοικητής (Στρατηγός) της ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας του ΕΛΑΣ. Όταν ιδρύθηκε η ΠΕΕΑ στις 10 Μαρτίου 1944 ανέλαβε προσωρινός Πρόεδρος (Πρωθυπουργός). Το Σεπτέμβριο του 1946 συνελήφθη ως Αριστερός και εξορίστηκε στον Αγ. Κήρυκο Ικαρίας και αργότερα στους Φούρνους Ικαρίας. Το Φεβρουάριο του 1947 η Ελληνική Κυβέρνηση του επέτρεψε να καταθέσει στην επιτροπή του ΟΗΕ που ερευνούσε στην Ελλάδα την κατάσταση στην εμφυλιοπολεμική περίοδο. Αμέσως μετά την επίσκεψη που δέχθηκε βρέθηκε στο δωμάτιό του νεκρός με μία σφαίρα στην καρδιά. Επισήμως ο θάνατός του καταγράφηκε ως αυτοκτονία. Η προτομή του βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Ερμού και Π. Τσαλδάρη στα Σέρρας.