Γεννήθηκε στις Μουρνιές Χανίων το 1864. Είναι ο σημαντικότερος Έλληνας Πολιτικός του 20ου αιώνα ο οποίος με την τόλμη και την αγωνιστικότητά του αλλά και την ευστροφία και τον ρεαλισμό του στον τομέα της διπλωματίας διαμόρφωσε την σύγχρονη Ελλάδα τόσο ως προς την εδαφική της έκταση όσο και προς την κοινωνική της συγκρότηση. Ήταν δικηγόρος στην Κρήτη όπου ανέπτυξε αγωνιστική δράση από το 1887. Το 1905 κήρυξε την επανάσταση του Θερίσου. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Κρητικής Πολιτείας το 1910. Κλήθηκε από τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο και επικεφαλής του κόμματος των Φιλελευθέρων ανέλαβε την πρωθυπουργία στην Ελλάδα κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912 - 1913 και πέτυχε την Εθνική ολοκλήρωση. Ως προς την στάση της Ελλάδας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ήλθε σε σύγκρουση με το Στέμμα και αποπέμφθηκε από την Πρωθυπουργία. Αντέδρασε οργανώνοντας το κίνημα της Θεσσαλονίκης το 1916 που οδήγησε στην εκθρόνιση του Βασιλέα Κωνσταντίνου και την συμπαράταξη της Ελλάδος με την Αντάντ. Υπέγραψε τις επωφελείς για την Ελλάδα συνθήκες του Νειγύ και των Σεβρών. Στις 12 Αυγούστου 1920 στο σταθμό της Λυών επεχείρησαν να τον δολοφονήσουν δύο Έλληνες Βασιλόφρονες ανυπότακτοι αξιωματικοί γεγονός που ενέτεινε το κλίμα του εθνικού διχασμού. Η ήττα του στις εκλογές του 1920 οδήγησε στην επάνοδο του Βασιλιά Κωνσταντίνου και στη συνέχεια της Μικρασιατικής εκστρατείας με τα γνωστά καταστρεπτικά αποτελέσματα. Έπειτα από την καταστροφή διαπραγματεύτηκε την συνθήκη της Λωζάνης το 1923. Κυβέρνησε ξανά τη χώρα από το 1928 έως το 1932. Τον Ιούνιο του 1933 εκδηλώθηκε εναντίον του μια δεύτερη απόπειρα δολοφονίας. Το 1935 αναμείχθηκε ενεργά στο αποτυχημένο κίνημα της 1ης Μαρτίου με επικεφαλής τον Πλαστήρα έπειτα από το οποίο εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου και πέθανε το 1936. Ο Δήμος Σερρών τιμώντας τον τοποθέτησε την προτομή του στο παρκάκι δίπλα στην Στρατιωτική Λέσχη Αξιωματικών.